Niewielka zmiana, która pomogła mi w rodzicielstwie

Niby nic, a zmienia wiele.

Problem

Macie tak czasami, że nagle zauważacie coś, co było tam od zawsze? Taką oczywistość, która każdego dnia biła was po oczach, ale mimo wszystko ją omijaliście? To jak w tym żarcie o zegarku:

„Zdarza wam się, że patrzycie na zegarek i po chwili orientujecie się, że dalej nie wiecie, która jest godzina? Po czym patrzycie drugi raz… i dalej nie wiecie?!”

Ja właśnie tak miałem. Co kilka dni. Patrzyłem, ale nie widziałem. Godzina 16:00, jadę do domu i w głowie układam plany co będę robił. Że trochę posprzątam, że z dziećmi się pobawię, że coś z nimi poćwiczę, że coś dobrego zrobię na kolację itp. Ogólnie, że będę ekstra produktywny. Po czym przyjeżdżam do domu i nagle czuje się tak zmęczony, jak gdybym biegł do domu, a nie jechał. I całą produktywność szlag trafia. Nagle okazuje się, że sprzątanie może poczekać, na kolację zjem płatki, a dzieciom wyciągnę jakieś stare zabawki i mam wszystko załatwione. Czułem się o tak:

Na szczęście znalazłem przyczynę tego wszystkiego i już wiem jak to się leczy.

W moim przypadku leczy się to za pomocą EMP

Czym jest EMP? Jest to impuls elektromagnetyczny, który niszczy wszystkie urządzania elektroniczne na pewnym obszarze.

Jak to niby ma pomóc? Otóż zauważyłem, że moje zmęczenie wychodzi dopiero, gdy siądę przed komputerem, tabletem czy chociażby wyciągnę telefon. Bo te urządzenia wywołują taką potrzebę, żeby posiedzieć przy nich „jeszcze chwilę”. I ta chwila zamienia się z sekund w minuty, a z minut w godziny i jednocześnie – wcale przy tym nie odpoczywamy. A gdy coś musimy zrobić lub nagle dzieci nas potrzebują, to oczywiście robimy to, ale ociągamy się i często nam się po prostu nie chce, bo zmęczenie jest coraz większe.

Czas lepiej spożytkowany

Nie polecam oczywiście niszczyć wszystkich urządzeń elektrycznych, ale ja postanowiłem na czas od kiedy wracam do domu, aż do momentu, kiedy dzieci spokojnie spać, wyłączyć je wszystkie (a przynajmniej bardzo się staram). Wszystkie. Telefony, tablety, komputery, konsole, telewizory – całą tą rodzinę. Pomiędzy 16:00, a 20:00 (mniej więcej), jestem niemal jak człowiek jaskiniowy. W końcu w jaskiniach też mieli powyłączane komputery, prawda?

I wiecie co? Jest super!

Alternatywa

No dobra, ale skoro nie mogę przeglądać facebooka, nie mogę tweetować, puszczać muzyki na youtubie też nie bardzo i nawet nie wypada odbierać maili, to co ja biedny człek mam robić z czasem? W sensie co zrobić, kiedy akurat dzieci chcą się same pobawić, a jednocześnie wszystkie obowiązki domowe są wykonane (to naprawdę się zdarza! słowo daję!)?

Idealnym rozwiązaniem okazały się książki, bo od nich łatwiej jest mi się oderwać, niż od ekranów. Nie mówiąc już o tym, że one same z siebie często dają dodatkowego kopa do działania. Ewentualnie jak akurat na książki nie mam ochoty, to 15-20 minutowa drzemka sprawdza się idealnie, bo dzięki temu po położeniu dzieci spać, cały wieczór jest nasz :)

„Czy to jest dla mnie?”

Czy to jest przełomowe odkrycie na skalę światową? Bardzo wątpię. Czy jest dla każdego? Też nie wiem. Jedyne co wiem, to że odkąd wprowadziłem to rozwiązanie do swojego życia, czuję się dużo bardziej produktywny, a co za tym idzie – poprawiło się moje samopoczucie i moje relacje z bliskimi.

Jak tylko się trzymam tych ustalonych zasad, to nie zdarza mi się zbyć dziecka „bo nie mam czasu”. Teraz zawsze mam czas. Żeby się pobawić, żeby zrobić herbatkę, żeby wspólnie poczytać książkę czy żeby poćwiczyć wspólne stanie na głowie. Jednym słowem, żeby być z moją rodziną i po prostu cieszyć się tą obecnością (choć paradoksalnie, im bardziej jestem dla dzieci „dostępny”, tym mniej mnie wołają do siebie, ale dodatkowy czas tylko dla rodziców jest też bardzo mile widziany, więc nie narzekam :).

PS. Oczywiście poza tymi godzinami, w dalszym ciągu lubię sobie pobiegać po Los Santos, bądź po Novigradzie :).

Prawa do zdjęcia należą do Mic445.