Czy obudzilibyście dziecko w środku nocy, żeby pokazać mu świetliki?

Ja znam co najmniej jedną osobę, która tak zrobiła.

Jedna z najważniejszych osób, którą „spotkałem” na swojej drodze

Terry Pratchett. Osoba, której twórczość obudziła moją miłość do książek i przez lata tę miłość podtrzymywała. Na pierwszy rzut jego książki wydawały się proste i zabawne, ale w rzeczywistości, były bardzo często dokładną analizą otaczającego nas świata. Czasami wręcz zbyt dokładną.

Niestety trzy dni temu go pożegnaliśmy po raz ostatni. Wtedy też dowiedziałem się, że zbudowane przez niego „imperium” przejmie jego córka. W jednym z wywiadów, powiedziała nieco o tym, jak została wychowana. Oto jeden z fragmentów (źródło):

„Pamiętam, że kiedy byłam młodsza, mój ojciec potrafił obudzić mnie w środku nocy, zawinąć w koc i zabrać na zewnątrz, żeby pokazać mi świetliki. On czuł, że ważniejsze dla mnie było doświadczenie wspaniałości tego świata, niż jedna nieprzespana noc.”

Co jest ważne?

Po przeczytaniu tego fragmentu, zacząłem się nad tym zastanawiać. Zacząłem się zastanawiać ilu z nas, współczesnych rodziców, odważyłoby się na coś takiego? Ilu z nas, chciałoby się wstać w środku nocy, aby pokazać swoim dzieciom świetliki? Obudzić dzieci, owinąć kocem i wyjść na zewnątrz, aby podziwiać jeden z piękniejszych tworów natury? Ilu z nas zrobiłoby to chociaż dla siebie? Ilu z nas widząc świetliki, zatrzymałoby się, aby samemu je podziwiać? Tak, jak pisałem w tekście Gwiazdy, które uratowały życie pewnemu chłopcu:

„Ile jest takich rzeczy, które widzimy codziennie, a ich nie zauważamy? Rzeczy, które są z nami odkąd byliśmy mali. Towarzyszą nam i zawsze są obok. A my je zupełnie naturalnie ignorujemy. Mówimy sobie, że będzie inaczej, że będziemy pamiętali, ale ostatecznie o nich zapominamy. Pojawia się proza życia i zaczynamy zapominać o wszystkich tych małych rzeczach, które były z nami tyle lat. Bo zaczęliśmy je traktować jako pewnik. Zapominamy o tym jak piękna może być pojedyncza chwila. Zapominamy jak cudowna i jak barwna jest przyroda nasz otaczająca. Zapominamy o swoich dziecięcych marzeniach. A ostatecznie zapominamy nawet o swoim wewnętrznym dziecku.”

Świat jest piękny

Zapach wiosny. Poczuliście go już w tym roku? Jest to jeden z najpiękniejszych zapachów, jakie znam. Wchodzi przez nos, ale niemal błyskawicznie opanowuje całe ciało. Opanowuje i jednocześnie rozluźnia. Człowiek od razu czuje, że idzie coś nowego. Pojawia się nadzieja. Równie silny jest zapach zimy, który mówi nam, że przychodzi spokojniejszy okres. Okres, w którym wszystko zwalnia. Jesienią natomiast nie znam piękniejszego zapachu, niż zapach lasu pełnego grzybów. Nie ma chyba miejsca na całym świecie, w którym potrafiłbym się tak odprężyć i tak wyciszyć, jak owy las właśnie. To niby „tylko” zapachy, a jednak niosą ze sobą mnóstwo wrażeń. Dodajcie do tego zmysł dotyku, dodajcie zmysł wzroku. Dodajcie wszelakie dźwięki, jakie niesie ze sobą natura.

Lubię się czasami zatrzymać i po prostu tego doświadczać.

Chciałbym, żeby moje dzieci też tak potrafiły.

Piękno prostych rzeczy

Czasami w pogoni za tym co sprzedają nam media, w pogoni za tym co widzimy u innych, zapominamy, że rzeczy dobre i rzeczy piękne, też mogą być za darmo. Że zamiast do figloparku czy galerii handlowej, można wybrać się do lasu. Że zamiast dać dziecku nową zabawkę, można je wziąć na zewnątrz i po prostu pogrzebać patykami w ziemi. Że zamiast zagrać na komputerze, bo za oknem ciągle pada deszcz, można wziąć parasole oraz kalosze i iść poskakać po kałużach. Że zamiast pozwolić dziecku przespać całą noc, można go zabrać do ogrodu i pokazać mu coś pięknego.

Jak na przykład świetliki.

Jakie są wady? Jakie są zalety?

To prawda, że dziecko może będzie trochę niewyspane, jak obudzimy je w środku nocy. To prawda, że dziecku może być trochę zimno, jak go zabierzemy na wycieczkę po jesiennym lesie. To też prawda, że jak wyjdziemy na deszcz, to pewnie dziecko się przemoczy i może nawet złapie katar. I to także jest prawda, że jak spędzimy popołudnie grzebiąc w ziemi, to najprawdopodobniej nasze dziecko będzie brudne od stóp do głów.

I jeszcze jedno jest też we wszystkich tych przypadkach prawdą. Prawdą jest, że nasze dziecko będzie nam niesamowicie wdzięczne za to, że to zrobiliśmy. Bo brak snu, katar czy brud nie mają dla dziecka żadnego znaczenia. Znaczenie ma jedynie to, co dziecko będzie mogło za kilka lat wspominać z uśmiechem na ustach. Wspomnienia tak wyraźne i tak piękne, że już na zawsze wyryte w pamięci.

Obyśmy zawsze pamiętali, że właśnie to jest prawdziwą wartością i obyśmy my oraz nasze dzieci mieli takich wspaniałych wspomnień jak najwięcej.

Dziękuję Ci Terry. Ten ostatni raz. I moje dzieci też Ci za kilka lat podziękują. Za to, że dzięki Tobie mogły zobaczyć nocą świetliki.

Prawa do zdjęcia należą do 2il org.