Odkąd wprowadziliśmy to w życie, czuję dużo większy luz i przyjemność w byciu rodzicem

Jak się okazało, bardzo tego potrzebowaliśmy.

Rodzinny weekend, który skłonił do przemyśleń

Jakiś czas temu mieliśmy przyjemność spędzić weekend u znajomych i przyznam, że dawno sobie tak rodzinnie nie odpoczęliśmy w większym gronie. Rodzinnie czyli znajdując czas zarówno dla dzieci, dla znajomych, jak i dla siebie. Wtedy też zaczęliśmy się zastanawiać co przeważyło o tym, że oboje tak to właśnie odczuliśmy. Wtedy też moja żona nazwała to, z czym ja sam bardzo się zgadzałem:

– Tego właśnie potrzebowałam. Czasu w towarzystwie normalnych rodziców, którzy nie udają na każdym kroku idealnych, którzy nie oszukują samych siebie, że rodzicielstwo to tylko cudowne chwile i którzy nie patrzą się na ciebie krzywo za każdym razem, gdy twoje dziecko zrobi czy powie coś nie tak jak powinno. 

Wydaje mi się wręcz, że każdy z nas rodziców właśnie tego czasami potrzebuje.

W końcu na co dzień tego nie doświadczymy

Nie raz słyszałem jak ktoś przy zwykłej wizycie w sklepie czuł na sobie negatywnie oceniające spojrzenia obcych ludzi, bo dziecko robiło coś nie tak. A to dlatego, że dziecko płakało, bo chciało jakąś zabawkę, a to chciało coś słodkiego, a to było marudne, bo było już późno i czuło zmęczenie. Niemniej dla osób postronnych powód nie ma znaczenia. Jak tylko dziecko nie prezentuje się jak z okładki kolorowych czasopism, to zaraz jest, że niegrzeczny gówniarz, a rodzice to pewnie patologia.

Zresztą widujemy te spojrzenia również na placach zabaw, widujemy je podczas spacerów, a niektórzy z nas widują je niestety także w domu.

To nie jest normalne i tak nie da się żyć przez cały czas

Oczywiście, że najlepiej jest nie reagować i uprzejmie takie spojrzenia czy też komentarze ignorować, ale jesteśmy tylko ludźmi i my też możemy mieć czasem dość. Też potrzebujemy czasami chwili wytchnienia czy też sygnału, że wszystko z nami i z naszymi dziećmi w porządku (nawet jeśli są momenty, w których na to nie wygląda). Rozmowy z kimś, kto usiądzie obok, poklepie nas po plecach i powie:

– To jest normalne. Wszyscy mamy czasami chwile, w których mamy dość. Jedyna różnica polega na tym, że niektórzy lepiej się z tym ukrywają.

Ja jednak ukrywać się nie zamierzam

Zresztą cały mój profil na Facebooku o tym świadczy. I chociaż dziwią mnie komentarze w stylu: „To najbardziej depresyjny obrazek! Jak ludzie będą oglądać takie rzeczy, to na pewno nie będą chcieli mieć dzieci!”, gdy wrzucam coś takiego:

To jednak widzę, że zdecydowana większość z was również ma dość tej idealności, która wylewa się z mediów. Idealnych dzieci, idealnych uśmiechów i idealnych rodziców, którzy na każdym spacerze wyglądają jak milion dolarów. Oczywiście nie chodzi o to, żeby cały czas się zamartwiać i narzekać jak to nam jest ciężko, a jedynie o to, aby znaleźć jakąś zdrową równowagę.

Bez tego, ludzie „kupieni” taką idealną wizją są później mocno zaskoczeni, że to wszystko w rzeczywistości jednak wcale tak nie wygląda jak obiecywano. Że jak się nie śpi trzecią noc z rzędu, bo dziecko ma kolki, to wygląda się nie jak milion dolarów, ale raczej jak jednodolarówka i to taka mocno zmięta. Albo że dziecięca kupa to jednak śmierdzi, że dzieci potrafią krzyczeć i walczyć o swoje, a obowiązków jest tyle, że zmęczenie potrafi być stanem permanentnym. I co wtedy?

Wtedy właśnie potrzebujemy odpowiedniej osoby na odpowiednim miejscu

Kogoś kto nie zwróci specjalnej uwagi na to, że nasze dzieci czasami się kłócą, ani tym bardziej nie będzie nas oceniał przez ten pryzmat, bo wie, że to sprawa między nimi i w pewnym momencie rodzice muszą dzieciom pozwolić samodzielnie rozwiązać niektóre konflikty.

Kogoś kto wysłucha nas, gdy powiemy mu, że to wszystko jest cięższe niż wyglądało. Gdy ponarzekamy trochę na nasze dzieci, które znowu rozlały mleko, rozbiły doniczkę czy popisały ścianę. Gdy wyżalimy się, że nie mamy czasu na żadne swoje przyjemności, bo nawet jak coś zaplanujemy, to zasypiamy pięć minut po tym jak dzieci padną.

Kogoś kto nie powie nam: „a czegoś się spodziewał?”, „na pewno nie jest tak źle, w końcu siedzisz cały dzień w domu” czy „moja mama wychowała siedemnaścioro dzieci i nigdy nie narzekała”, tylko spokojnie nas wysłucha, bo wie, że musimy się wygadać i wie też, że zrobilibyśmy dla niego to samo.

Ja sam po takiej rozmowie bardzo często widzę, że to na co narzekam, to tak naprawdę ułamek całego obrazu rodzicielstwa i w zasadzie niepotrzebnie się w ogóle na nim skupiam.

Dlatego bardzo istotne jest, aby takie osoby znaleźć

To może być żona, mąż, rodzice, przyjaciele z dawnych lat, a także ci całkiem nowi. Nie ukrywam, że najłatwiej taką nić porozumienia nawiązać z innymi rodzicami, którzy wyznają podobne do naszych zasady, ale nie jest to reguła. Może też być tak, że aby znaleźć takich ludzi będziemy musieli wyjść trochę dalej, poza znane nam obszary: np. do jakichś klubów rodzica czy innych podobnych miejsc. Niemniej z tego co widzę, zdecydowanie warto jest się tego podjąć.

Zresztą nie ukrywam – wybranie do naszej rodzinnej „wioski wsparcia” (jak to niektórzy określają i bardzo mi się ta nazwa spodobała) ludzi, którzy sprawiają, że dobrze się czujemy w swoim towarzystwie, było decyzją, której nigdy nie żałowaliśmy i która pokazała nam zupełnie nową, bardzo przyjemną stronę rodzicielstwa, ze zdrowym dystansem do wielu rzeczy. Zdecydowanie polecam.

Artykuł powstał w wyniku współpracy z marką Emolium, w ramach kampanii #WspieramyWasOd1dnia, skupiającej się na tym, aby pokazać to prawdziwe rodzicielstwo, a nie to wyidealizowane. Rodzicielstwo, w którym może nie wszystko jest przewidywalne i od razu proste i w którym zdarza się popełniać błędy, ale z którym przy odpowiednim wsparciu dajemy sobie radę. 

Prawa do zdjęcia należą do Felix.

Jeśli spodobał się wam ten artykuł, to będę wdzięczny za jego udostępnienie, bo dzięki temu jest szansa, że dotrze on do większej liczby rodziców, którym też przydałoby się więcej luzu i więcej spokoju w rodzicielstwie.