Zawsze zamierzam grać fair play

Nawet, gdy mam możliwość wybrania łatwiejszej drogi.

Przykład z góry

Ostatnio sporo piszę o tym, że my, jako rodzice, powinniśmy przede wszystkim dawać dobry przykład naszym dzieciom. Że powinniśmy się im pokazywać z tej dobrej strony. Nie krzyczeć, nie przeklinać, nie bić… ogólnie dużo tego by się zebrało, gdybym miał wymienić wszystkie rzeczy, których powinniśmy nie robić. Jednak prawdziwym pytaniem pozostaje: czy jeśli będziemy to robili wyłącznie na pokaz, „przy dziecku”, to to wystarczy? Czy może w którymś momencie nasze dziecko powie „sprawdzam” i odkryje nasz blef?

Blog Roku

Wczoraj późnym wieczorem dostałem takiego maila:

„Dzień dobry.

Trafiłem na Twojego bloga przeglądając inne uczestniczące w konkursie na Bloga Roku 2014 w tej samej kategorii. Bardzo mi się spodobał, a  tytuł bloga roku to z pewnością duża szansa na jego dalszy rozwój. Niestety  granica udziału w II etapie w którym zacznie liczyć się treść nie kontakty i ilość znajomych cały czas się przesuwa ku górze.

Przechodząc do rzeczy. Kilka osób poprosiło mnie abym w ich imieniu zagłosował na bloga bo zajmuje się takimi konkursami z udziałem smsów premium i mam trochę środków do zagospodarowania na kartach sim. Aktualnie pozostało mi jeszcze tylko  47 rożnych  numerów telefonicznych z odpowiednim stażem w 3 głównych sieciach GSM. Wysyłkę premium sms  prowadzę dla gier internetowych, facebooka  ale i pewnych blogów w tym konkursie w Twojej kategorii również.

Jeżeli mogę Ci pomóc, pozostaje w kontakcie. Koszt 1 smsa w pełnym pakiecie z uwagi na dużo zabawy,  przekładania kart i nakład pracy to 1,50zł. Możliwości techniczne dla pozostałych 2 dni konkursu ( niedz, pon), to wysłanie 25 smsów dziennie po 17nastej. Oczywiście przekazuję raport po wykonaniu usługi, daty i czasu wysyłki  oraz gwarantuję pełną dyskrecję Twojego udziału. Jeżeli nie satysfakcjonuje Cię Twoja pozycja w konkursie, polecam się, może uda mi się choć trochę Ci pomóc. Napisz…

Maciej”

Łatwa ofiara

Dlaczego ja dostałem tego maila – wydaje się oczywiste. Byłem jedenasty. Obecnie jestem trzynasty. Jednym słowem – łatwa ofiara, która zrobi wszystko, aby wejść do finałowej dziesiątki. Frajer. Niestety w moim przypadku to tak nie działa, bo jakoś ani frajerem, ani ofiarą się nie czuję. Ja się czuję niezmiernie doceniony, że i tak dużo ludzi posłało na mnie SMS. Nie interesuje mnie też zabawa i rywalizacja, podczas gdy jedna ze stron trzyma kilka dodatkowych kart w rękawie (w tym przypadku kart SIM). Nie interesuje mnie rozdawanie czegoś w zamian za głosy, do czego zniża się coraz większa ilość blogerów. Kupowanie głosów? Dajcie spokój. Nie potrafiłbym spojrzeć w oczy sobie, gdybym coś takiego zrobił. Nie potrafiłbym też w przyszłości spojrzeć w oczy moich dzieci i nauczyć ich, że szacunek do samego siebie jest ważny. Że przegrana zgodnie z zasadami jest lepsza, niż zwycięstwo, gdybyśmy oszukiwali. A ja potrzebuję takiej wewnętrznej spójności, żeby nie zwariować.

Ważne i ważniejsze

Jak pisałem wcześniej, obecnie jestem trzynasty. Od początku roku zajrzało tu ponad 50.000 osób. Prawie 10.000 fanów śledzi Bloga Ojca na Facebooku. I około setka z nich wysłała SMS na mój blog. Reszta głosów to rodzina i znajomi. Setka – niektórzy powiedzieliby, że to mało w porównaniu do ilości osób czytających ten blog, ale dla mnie ta liczba jest i tak ogromna. I jestem niezmiernie wdzięczny, każdej osobie z tej setki za wsparcie. To jest lepszy dowód tego, że moja praca komuś pomaga, niż wygrana w jakimkolwiek konkursie. Wasze zaangażowanie jest nieprzeliczalne na żadne nagrody, ani pieniądze. Szczególnie, że nie oferuje wam w zamian nic, poza tym blogiem i jego (mam nadzieję) coraz wyższą jakością. Teraz postaram się to robić jeszcze lepiej.

Ogólnie jest dobrze

Dlatego też nie zamierzam wam dodatkowo mówić jak bardzo potrzebuję waszych głosów. Że to moje być albo nie być. Nie będę pisał jak ciężką mam sytuacje, jak to nie radzę sobie z dziećmi, nie ogarniam pracy i nie sypiam po nocach, żeby pisać tego bloga. Żeby podtrzymać jego wartość. Bo może poza zawaleniem nocki od czasu do czasu, wszystko jest u mnie w porządku. Wpisy Mam 26 lat, trójkę dzieci i jestem szczęśliwy oraz Lubię moje życie, są dalej aktualne. Jest mi dobrze. Jasne, wygranie Bloga Roku, ułatwiłoby znacznie moją pracę tutaj, ale nie porzucę tego miejsca nawet jeśli nie wygram. Za bardzo je polubiłem. I za bardzo was polubiłem.

Jedyne na co mogę mieć nadzieję, kończąc ten wpis, to że nie wygra jakaś osoba, która zdobyła wysokie miejsce dzięki podejrzanym praktykom. Reszcie uczestników przesyłam szczere życzenia powodzenia (i dużej części też przy okazji posyłam SMSy, bo w końcu wspierają one Fundacje Dzieci Niczyje, pomagającą dzieciom dotkniętym przemocą, a to jest coś co zawsze warto wesprzeć ;).

Prawa do zdjęcia należą do Alexander.