Jak tworzyć zgrany związek, gdy ma się trójkę dzieci? Zasady, których się trzymamy

Jak uniknąć kryzysu w małżeństwie?

Ja wiem, że dzieci są ważne. Nawet bardzo ważne. Jednak nie można ukrywać, że równie ważni są w wychowaniu dzieci ich rodzice. Ich potrzeby też są ważne. Oni też muszą zostać wysłuchani. Oni też odczuwają emocje i też czasami potrzebują wsparcia czy chwili dla siebie.

Jak jednak znaleźć ten odpowiedni balans, szczególnie gdy dzieci mają nad nami przewagę liczebną? Jak my to robimy? Jakich zasad się trzymamy?

.

Nie dajemy się zwariować dziecięcemu światu

Nie ukrywam, że zawsze po narodzinach byliśmy dość mocno zaabsorbowani nowym maleństwem. I uważam, że było to w porządku. W końcu to właśnie ów noworodek jest w tym czasie dla większości rodziców najważniejszy. Jednak z upływem czasu, powracaliśmy powoli do codzienności – do obowiązków, do pracy i do siebie nawzajem.

Jak pisałem wcześniej – dzieci są ważne, ale rodzice też są ważni. Podobnie jak w samolocie – najpierw musimy zadbać o siebie, zanim będziemy mogli zadbać o nasze dzieci. Szczególnie, że dzieci (nawet małe) są dość wyczulone na emocje odczuwane przez rodziców, dlatego lepiej dla nich jest, gdy rodzice są zrelaksowani i zadowoleni, niż ciągle nerwowi i niespokojni.

Zadbanie o siebie i o swój związek jest równie ważne w roli rodzica, jak zmiana dziecięcej pieluchy. Serio.

.

Szukamy dla siebie czasu tam gdzie on jest

Dzieci akurat się bawią? My jemy wspólnie obiad. Robią zadanie? Rozmawiamy. Śpią? Jedziemy na rower albo idziemy na spacer. To ostatnie wręcz szczególnie polecam, jeśli tylko mamy w domu jakiegoś domownika, który może ze śpiącymi dziećmi zostać, bo rozmowa podczas spaceru pozwala nie tylko oczyścić mózg, ale też go jednocześnie dotlenia i jest w moim odczuciu zdecydowanie lepszą alternatywą, niż padnięcie na twarz na poduszkę. I dla zdrowia fizycznego i dla tego psychicznego.

Innymi słowy musimy pamiętać, że nie mamy raczej zbyt dużych szans na częste i długie wspólne momenty, więc szukamy czasu dla siebie wszędzie tam gdzie on jest. Jak się w naszym przypadku okazało – jest go więcej, niż podejrzewaliśmy.

.

Trzymamy się naszych granic i mówimy „NIE” byciu gazelą

Kiedy spędzamy czas z dziećmi, to spędzamy czas z dziećmi, a kiedy spędzamy czas ze sobą, to spędzamy go ze sobą. Nie zawsze jednak tak było i przez długi czas żyliśmy niczym gazele na sawannie – ciągle czujni, ciągle nasłuchiwaliśmy. Niby byliśmy ze sobą, ale stan czujności i ewentualnego „zagrożenia” zawsze nam towarzyszył. Nie mówiąc już o tym, że w efekcie reagowaliśmy natychmiast, gdy coś się działo (jakaś kłótnia, płacz itp.), porzucając naszą rozmowę czy jakieś obowiązki. Wychodziliśmy z założenia: najpierw dzieci, później my. Tymczasem to nie zawsze jest zdrowy układ.

Dopiero spotkanie z dziecięcym psychologiem* (na nieco inny temat – to wyszło przy okazji i okazało się bardzo cenną radą) uświadomiło nam, że to nie jest dobre. Ani dla nas, ani dla dzieci. Dlatego też obecnie jest tak, że jeśli spędzamy czas razem z żoną, to nie dajemy się zaabsorbować dziecięcemu światu. Nawet kłótniom. Nawet płaczom. Jeśli przychodzą do nas i oczekują sędziego, to słyszą, że muszą chwilę poczekać albo muszą sami sobie poradzić. Czasami sobie radzą, a czasami czekają (wtedy po chwili przychodzimy i ich wysłuchujemy), ale już po kilku tygodniach ilość kłótni i konieczności interwencji zmniejszyła się kilkukrotnie (poważnie).

Jak nam wytłumaczyła pani psycholog – takie natychmiastowe reagowanie, poza zabieraniem rodzicom czasu przeznaczonego na coś innego – zabiera coś również dzieciom, a mianowicie możliwość samodzielnego rozwiązania konfliktu. Niby niewielka zmiana, ale nam dała bardzo dużo.

.

Mamy wspólne hobby

Oczywiście można każdego dnia rozmawiać wyłącznie o pracy czy o dzieciach, ale moim zdaniem dobrze jest też mieć jakieś inne wspólne zainteresowanie. U nas dobrze się sprawdza jedno, które pozwala się odprężyć i drugie, które jest jakąś aktywnością około sportową. W pierwszym przypadku u nas padło na seriale, a w drugim bywa różnie, nie mam nic stałego – czasami jest to spacer, innym razem wspólne bieganie czy jazda na rowerze, a jeszcze kiedy indziej squash.

Najważniejsze jednak moim zdaniem w tym punkcie jest posiadanie czegoś, co jest takim klejem, który łączy nie całą rodzinę, ale tylko i wyłącznie rodziców. Coś tylko naszego.

.

Wykorzystujemy drzemki

Nie dziecięce oczywiście. Te w naszym domu przeszły niestety do kategorii „mity, legendy i bajania, które kiedyś mogły mieć miejsce (ale niekoniecznie, bo od dawna ich nie widzieliśmy)”.

Chodzi mi o tutaj drzemki rodziców. Zdarza się, że gdy wracamy z żoną do domu po pracy to jedno z nas (a czasem i dwójka) jest wyczerpane. Ustalamy więc, że to bardziej przytomne „przejmuje” dzieci, a drugie idzie na 15-20 minut drzemki (tzw. power nap). Jeśli trzeba, to później jest zmiana. Efekt jest bardzo zadowalający – nie dość, że mamy więcej siły na obowiązki domowe czy chęci na zabawę z dziećmi, to jeszcze wydłuża się też nasz wieczorny czas zasypiania i mamy wtedy więcej czasu dla siebie (a wieczór to pora, w której rodzice szczególnie powinni znaleźć czas dla siebie :).

.

Oboje wiemy ile czasu i wysiłku potrzeba dla trójki dzieci

To już ostatni punkt i uważam, że jest on jednym z najważniejszych. Niejakim fundamentem wszystkim poprzednich. Nasz związek opiera się na zasadach partnerskich, jak to się podobno określa, czyli staramy się wspierać i w pracy i w domu. Jedno z nas ma nawał pracy, drugie przejmuje część domowych obowiązków lub nawet zdarza nam się skorzystać z dodatkowej pomocy w takich sytuacjach. Obecnie jest to dla nas zupełnie naturalne. Nie trzymamy się sztywnych zasad, że przykładowo ja prasuje, a żona gotuje, bo rozumiemy, że każdy może mieć gorsze dni, spadek formy czy po prostu więcej na głowie i wtedy wszystko by się posypało. Jesteśmy więc elastyczni.

Podejrzewam jednak, że to nie byłoby możliwe, gdyby każde z nas nie miało okazji zostać z dziećmi na kilka miesięcy w domu i przekonać się na własnej skórze jak to wygląda i ile pracy to kosztuje. To otwiera oczy i pozwala znacznie lepiej się wzajemnie zrozumieć, a zrozumienie jest jedną z tych rzeczy, której potrzebuje każdy rodzic.

I jeszcze jeden, bonusowy punkt, ale równie prawdziwy jak wszystkie pozostałe.

.

Zdarza nam się coś po prostu olać

Czasami trzeba po prostu coś olać i spędzić czas ze sobą. Czy mówimy o obiedzie na następny dzień (naleśniki zawsze na topie), czy o odkurzaniu i wycieraniu kurzy (żeby to ktoś jeszcze zauważył) czy o szóstej pralce z praniem (w sporej części domów z dziećmi, z którymi się spotkałem, dzieci mają tyle ubrań, że można by przez rok nie prać, a dzieci i tak miałyby pełną szafkę).

Dom ma być dla nas, a nie odwrotnie. Dobrze jest więc czasami odpuścić i skupić się na ludziach, a nie na rzeczach. I jak to ktoś ostatnio mądrze powiedział: zamiast tylko sprzątać stół w kuchni, warto też czasami przypomnieć żonie do czego jeszcze może on służyć ;)

*tak, byliśmy u dziecięcego psychologa. Było super. Polecam.

Prawa do zdjęcia należą do Samuel.