Dziewiętnaścioro dzieci i dalej liczą

Motywują do wielodzietności bardziej, niż jakiekolwiek dofinansowanie od Państwa.

Poznajcie rodzinę Duggars

Dopóki ich nie poznałem, myślałem, że przy trójce jest dużo pracy. Gdy pomyślałem o tym, że można mieć ich dziewiętnaścioro (!), to musiałem wziąć kilka głębokich wdechów. Przecież to jest niemożliwe! Nie fizycznie naturalnie, ale psychicznie to się po prostu nie może udać. Przecież w ich życiu musi panować jakiś skrajny chaos, patologia i w ogóle. Ich dom wygląda pewnie jak po tornadzie, a rodzice tej bandy, muszą mieć wykupiony abonament na leki uspokajające. Albo chociaż trzy gosposie i trzy nianie do pomocy. Prawda? Powiedzcie, że wy też macie takie pierwsze wrażenie? W końcu w ich przypadku słowa „mam górę ubrań do wyprasowania”, nie jest tylko przenośnią. A jednak…

W tym szaleństwie jest metoda

Ich życie jest jednak bardziej poukładane, niż życie większości ludzi, których znam. Dom, który ma 650m2 powierzchni, zawiera spiżarnie, której mogłyby pozazdrościć schrony atomowe. Ich garderoba ma więcej ubrań niż większość sklepów odzieżowych,  a same ubrania nie są przyporządkowane do dziecka, lecz ułożone rozmiarami. Jedne robią się ciasne, to ubierasz kolejne. Na dobrą sprawę, przy ich wyposażeniu domu i przy ich organizacji, myślę, że nawet gdyby mieli dwa razy tyle dzieci, to nie zauważyliby już różnicy. I to jest niesamowite. Bo to tego wszystkiego doszli już po tym, jak mieli dzieci.

Jak to wszystko się zaczęło?

I to jest pytanie, które nurtowało mnie od początku. W końcu nikt raczej w wieku nastoletnim nie planuje dwudziestoosobowej rodziny. Tak też było w tym przypadku. Jim i Michelle (rodzice), nie mieli w planach szczególnie dużej rodziny. Dwójka, może trójka dzieci. Jednak po urodzeniu się pierwszego dziecka, Michelle wróciła do brania pigułek antykoncepcyjnych i niestety zaszła w ciąże. Nie jest to częste, ale się zdarza i w ich przypadku niestety skończyło się poronieniem. Pogrążeni w smutku, postanowili że każde kolejne dziecko traktować będą jak cud. I tak też zrobili. Obecnie dzieci mają dziewiętnaścioro, jednak nie przestają się modlić o kolejne. Na ilu skończą, nie wiadomo.

A może ja też bym tak…

I jak ich tak oglądam, to trochę im zazdroszczę. Wiem ile pracy musiało to kosztować, wiem ile pracy musi to kosztować każdego kolejnego dnia. Ale i tak im zazdroszczę. Silnej woli, samozaparcia, zorganizowania. I tego, że każdego dnia budzą się w domu pełnym gwaru, ruchu i własnych dzieci. Nawet jeśli czasem ze sobą walczą i czasem się kłócą (a nie wątpię, że tak jest), to jednak myślę, że taka kolacja w 21 osób, potrafi wszystko wynagrodzić. Na szczęście, kiedy tak się rozmarzę i zaczynam myśleć czy może ja też bym się na taką rodzinę zdecydował, to wystarcza mi wstać i trochę to rozchodzić. Przechodzi jak ręką odjął :)

Prawa do zdjęcia należą do DuggarsFamilyBlog.