Nie będę przepraszał za to, że moje dzieci są dziećmi!
Dostałem wczoraj maila od czytelniczki: "W skrócie zarysuję tylko, co przydarzyło się mnie i mojej trójce dzieciaków dzisiaj w kościele, by jako wierzący, byliśmy świętować niedzielę Zmartwychwstania. A wytrącił mnie z równowagi starszy mężczyzna, który pod koniec mszy, najwyraźniej wściekły, nachylił się do mojego dwuletniego syna i...
Zespół Aspergera – dla nas to szansa, nie wyrok
Dzisiaj chciałbym wam opowiedzieć o tym co czułem w dniu, gdy usłyszeliśmy "Państwa syn ma Zespół Aspergera" (często pisany też jako ZA).
Jeszcze gorszy sposób na motywację dziecka niż „tablica motywacyjna”
Ja wiem, że mnóstwo ludzi kocha tablice motywacyjne i że tym wpisem wiele osób wpisze mnie na swoje #czarnolisty. Te wszystkie cudowne i kolorowe plusiki, minusiki, słoneczka, chmurki, biedronki i pająki, które nieustannie pokazują naszemu dziecku jego postępy. Trudno im się oprzeć. One są takie proste, takie klarowne, takie oczywiste... ...i najczęściej takie nieskuteczne. A dzisiaj poznałem coś, co jest jeszcze gorszym pomysłem, który nie tylko należałoby wziąć, wsadzić do sejfu i zakopać bardzo głęboko (najlepiej jeszcze głębiej niż Jumanjii), ale i pokazuje dlaczego sama tablica też należy do tej samej grupy.
Jak nie dać się oszukać naszemu mózgowi i wyciągać właściwe wnioski dotyczące wychowania?
Trzylatki poświęcające czterdzieści pięć minut dziennie na granie z rodzicem w grę edukacyjną są lepsze z matematyki w wieku lat dziesięciu niż rówieśnicy, które w grę nie grały Dzieci uczęszczające do płatnych szkół prywatnych mają lepsze oceny z matematyki niż dzieci ze szkół publicznych. Dzieci osób nadużywających substancji psychoaktywnych osiągają znacząco gorsze wyniki z matematyki niż inne dzieci. Jeśli założylibyśmy prawdziwość tych twierdzeń, to moglibyśmy dojść do wniosku, że granie w gry powoduje wzrost umiejętności matematycznych, prywatne szkoły są lepsze, a używanie, bądź nie substancji psychoaktywnych przez rodziców, samo w sobie powoduje pogorszenie wyników dzieci w nauce. To jednak tak nie działa, a najprostsze rozwiązania nie bywają najlepsze. Dzisiaj o tym jak oszukuje nas nasz mózg i o tym jak nasze doświadczenie (a czasami i nasze uprzedzenia), mogą być wręcz szkodliwe dla nas samych i dla naszych dzieci.
Jak w prosty sposób i bez krzyku zakończyć czas przed ekranem?
Krzyki, wrzaski, czarna rozpacz, groźby wyprowadzki, walka z użyciem nunczako i gwiazdek ninja, a nawet pisanie kolejnych tekstów do piosenek Nickleback - to tylko jedne z wielu mniej lub bardziej niebezpiecznych zachowań, z których obronnie korzystają dzieci, gdy tylko rodzice zawiadamiają, że: "Już koniec oglądania bajek" "Czas się skończył, odłóż tablet" "Musimy już iść, wyłącz telewizor" Jak więc zamienić te niekoniecznie najprzyjemniejsze chwile w naszym życiu na takie, które byłyby w pełni akceptowalne (i które nie zakłada porzucenia elektroniki i migracji do jaskiń)?
13 życiowych prawd, które pomogą nam szczęśliwiej i świadomiej przeżyć następny rok
Czasami zdarza mi się zastanawiać, co może być kluczem do szczęśliwego życia. Szczególnie, gdy widzę jak wielu jest ludzi posiadających naprawdę dużo pod wieloma względami, którzy w dalszym ciągu są nieszczęśliwi. Co powoduje, że jedni odnajdują spełnienie mając stosunkowo niewiele, a inni niezależnie od stanu posiadania, poszukują go bez sukcesów przez całe swoje życie?
Ostatecznej odpowiedzi jeszcze nie znalazłem, ale jest co najmniej kilka podpowiedzi, które moim zdaniem mogą nam pomóc wskazać właściwy kierunek.
Niepublikowany dotąd sekret, dzięki któremu moje dzieci nie chorują
Porzućcie cokolwiek robicie, bo oto nadszedł czas objawienia.
Czy następstwem złego zachowania powinna być kara?
Odpowiedź tym razem w formie filmu.