Primavera. Miejsce, w którym zła pogoda nie ma znaczenia

Relacja z wrześniowego wyjazdu do Jastrzębiej Góry.

Największa obawa

Zastanawiałem się jak zatytułować relację z naszego urlopu nad polskim morzem. Ostatecznie postanowiłem go ukierunkować na moją największą obawę sprzed wyjazdu – złą pogodę. W końcu jechać ponad 650 km (kawałek mam, nie?), żeby przez cały tydzień wlepiać nos w szybę, za którą pada deszcz? I to z trójką dzieci? Przyznam, że moje pokłady optymizmu zostały wystawione na pewną próbę.

Na szczęście mimo tego, że pogoda specjalnie nie dopisała, to spędziliśmy tam naprawdę świetny czas. Co więc robiliśmy?

Pierwsze wrażenia

Od czego zaczęliśmy po przyjeździe? A od czego może zacząć człowiek po siedmiu godzinach jazdy? Od obiadu naturalnie :)

Na początku w ogóle się mocno zdziwiliśmy, bo wchodzimy do restauracji, a tam do wyboru cała różnokolorowa, plastikowa zastawa dla dzieci. Co później okazało się zbawienne, bo jednak talerze i kubki lubiły spadać, a tak można było dzieci same wysyłać po jedzenie (nauka samodzielności +1). Dla młodszych dzieci były też dostępne hotelowe śliniaki i po obiedzie można je było po prostu wrzucić do koszyka z napisem „brudne”. A jak dzieci skończyły jeść wcześniej, to przy każdej restauracji był mały kącik zabaw, aby rodzice mogli spokojnie dokończyć obiad.

Przyznam, że od razu dało się poczuć, że ktoś kto organizował ten hotel, ma spore doświadczenie w tym jak obsługiwać rodziny z dziećmi.

Smaczne?

Samo jedzenie też pozytywnie zaskoczyło. Szczególnie, że każdego dnia w czasie obiadów i kolacji podawane były (w formie szwedzkiego stołu) potrawy z innego kraju, więc można było poeksperymentować.

Ja osobiście z jedzenia najbardziej polecam wszystkie ryby oraz wyroby mączne. Racuchy wygrały wszystkie konkursy.

Jeśli miałbym się czepiać, to na mój gust rosół był lekko za słony. Chociaż po drodze zatrzymaliśmy się w jakiejś restauracji na pomorzu i rosół był identyczny, więc może to takie regionalne? Na szczęście bardzo nam to nie przeszkadzało, bo w naszej rodzinie i tak przeważają zwolennicy kremów, a były one niemal codziennie (dla dzieci zawsze też były jakieś grzanki czy groszek ptysiowy).

Na wyróżnienie zasługuje też codziennie spory wybór gotowanych warzyw do obiadu (brokuły, kalafiory, fasolka szparagowa, małe marchewki itp.). Pycha.

Tak, brukselka też była. Ale ja nie uważam brukselki w jakiejkolwiek formie za „pycha”, więc pozwoliłem ją sobie ominąć ;)

Co dalej?

Po obiedzie kroki skierowaliśmy na plażę, aby przywitać się z naszym polskim morzem, którego nie widzieliśmy już dobrych kilka lat. Na szczęście jest tak piękne jak je zapamiętaliśmy. Nawet końcem lata, gdy już czasem zimny wiatr zawieje, a fale stają się coraz ciemniejsze, to jest pięknie. Aż chce się tam być.

Pamiętam też jak wracaliśmy przez lasek, który prowadził do hotelu (5 minut spacerku lub 15 minut, jeśli oglądamy każdego żuczka) i nagle nasz najmłodszy syn, po tym jak mocno wciągnął powietrze nosem, stwierdził:

– Ale tu pachnie grzybami!

No i miał zdecydowaną rację. Pachniało pięknie. Nawet rozważaliśmy wybranie się na grzyby, ale niestety brakło odpowiedniego obuwia (pewnie wybierzemy się niedługo).

A co robiliśmy jak pogoda nie dopisała?

Czas na plaży był bardzo przyjemny, ale niestety bardzo często wyganiał nas z niej deszcz. Zwykle lekki, ale jednak nieprzyjemny w połączeniu z wiatrem. Wtedy też organizowaliśmy sobie czas w hotelu. A wybór zajęć był spory.

Od 10:00 do 13:00 i od 15:00 do 18:00 jest otwarta sala, w której animatorzy organizują różne zabawy. To właśnie w tej sali miała miejsce historia opisana kilka dni temu na Facebooku:

„Korzystając z uroków polskiego wybrzeża (trzeci dzień leje), odwiedzamy salę z animacjami. Dwójka starszych dzieci się bawi w najlepsze, ale młodszy postanowił być alternatywny i mówi mi, że on się dzisiaj z animatorami bawić nie będzie. Buduje więc jakieś zaraz obok jakąś wieżę z klocków. Mija dobry kwadransie, jak nagle zaczyna wołać:
– Proszę Panaaa…
Jednak akurat jest harmider i pan nie słyszy. Młody się więc nie poddaje:
– Proszę Paaanaaaa… Proszę Paaanaaa!
Pan w końcu usłyszał i odwraca się do niego
– Tak? Co się stało?
– A ja się z Panem nie bawię.
I pobiegł do klocków.

Warto?

Jeśli chodzi o wyjazdy poza sezonem to zawsze znajdą się zwolennicy i przeciwnicy. Argumentem „przeciwko” jest to, że pogoda może nie dopisać i zbyt wiele czasu na plaży nie spędzimy. I ja ten argument w pełni rozumiem, bo to właśnie on mnie trzymał z dala od naszego morza. Niestety podobne obawy możemy mieć w sezonie. I to jest moim zdaniem główna zaleta Primavery – że oni są bardzo dobrze przygotowani na taką ewentualność i nawet z deszczem za oknem i trójką dzieci u boku, nie sposób jest się tam nudzić.

Dodatkowo poza sezonem zyskujemy też to, czego tak wielu z nas potrzebuje, czyli ciszę i spokój (plaże czy deptaki są niemal kompletnie wyludnione). Nie ma też korków, czekania w kolejce do jakichś nadmorskich atrakcji czy braku miejsca w restauracji lub na parkingu. No i nie będę ukrywał, że ceny również są o wiele korzystniejsze, niż w szczytowym sezonie (w omawianym hotelu, 8 dni dorosłego kosztuje we wrześniu 897 zł – tutaj pełna rozpiska z dziecięcymi zniżkami).

Oczywiście każdy sam musi zdecydować co jemu najbardziej odpowiada, ale ja nie będę ukrywał, że mi się (poza drobnymi elementami, o których pisałem) zdecydowanie podobało i coś czuję, że jeszcze kiedyś ich odwiedzę.

 

 

 

Wpis powstał w wyniku współpracy z Primavera Conferencje and SPA.