Jak Aflofarm broni Tulleo, przed „bezzasadnymi” oskarżeniami?

Tekst może zawierać śladowe ilości glutenu, orzechów i wulgaryzmów.

Historii Tulleo ciąg dalszy

Kto jest ze mną nieco dłużej, ten pamięta tekst o „cudownym” syropku na zasypianie dla dzieci, zwanym Tulleo. Jak wówczas napisałem, tak też zrobiłem i złożyłem skargę na reklamę tego syropku do Komisji Etyki Reklamy (do przeczytania tutaj). Powołałem się na to, iż moim zdaniem ta reklama wykorzystując niewiedzę odbiorców, wprowadza ich w błąd, a w efekcie naraża życie i zdrowie dzieci na niebezpieczeństwo. I swoje stanowisko oczywiście podtrzymuję. Wczoraj wreszcie się też doczekałem i dostałem odpowiedź na moją skargę od Komisji Etyki Reklamy. Chcecie wiedzieć jak broniło swojego zdania Tulleo? A konkretniej Aflofarm? I co ostatecznie komisja postanowiła?

No dobra, mów co napisali

Całość mojej skargi, odpowiedzi Aflofarm i decyzji komisji można przeczytać tutaj. Ja skupię się na najważniejszych punktach tego, jak Aflofarm broniło swojego specyfiku.

„[…] Nie można również postawić zarzutu, że zamiarem reklamy jest wywołanie lęku lub poczucia strachu ani że zawiera on treści stwarzające zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa.”

Pierwszą moją myślą, było jak można tak bezczelnie łgać? Ale wziąłem trzy głębokie wdechy, bo przecież nerwy nie są dobrym przyjacielem i stwierdziłem, że może my po prostu oglądaliśmy inne reklamy? Bo na mojej wersji reklamy (dostępnej tutaj) widziałem dziecko, którego brak snu powoduje m. in.:

– brak snu rodziców,

– brak integracji z kolegami i koleżankami (alienowanie się dziecka),

– brak przyswajania szkolnej wiedzy,

– brak jakiekolwiek inicjatywy ze strony dziecka,

– silne przygnębienie dziecka,

– i ogólną, powolną zamianę dziecka w zombie.

To nie jest wzbudzanie strachu? To co by nim było? Gdyby ktoś przyłożył rodzicowi pistolet do głowy?

Ale dobra, niech im będzie. Nie straszą. Co jeszcze napisali?

Czy muszę się na wszystkim znać?

„Uzasadniając powyższe, przede wszystkim należy stwierdzić, że reklama skierowana jest do rodziców, którzy sami podejmują decyzje co do zastosowania bądź nie konkretnych produktów u swojego dziecka. Zastosowanie syropu nie wyklucza w żaden sposób konsultacji z lekarzem czy psychologiem, ale to rodzice najlepiej znają swoje dziecko i wiedzą co będzie dla niego właściwe.”

Kiedy ja, jako odbiorca, idę do sklepu lub do banku i podpiszę umowę, która jest dla mnie niekorzystna, to broni mnie Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta. Bo jako odbiorca, nie muszę mieć specjalistycznej wiedzy. Kiedy podpisuję niekorzystną umowę z pracodawcą, to chroni mnie Państwowa Inspekcja Pracy. Bo jako odbiorca nie muszę mieć specjalistycznej wiedzy.

Dlaczego więc, do jasnej cholery, w przypadku reklam „suplementów diety” wszyscy zakładają, że mam pieprzonego magistra z chemii i jeszcze doktorat z tego jak konkretne substancje działają na ludzki organizm? Dlaczego?

Ja nie mówię, że Tulleo to trucizna, bo akurat jego skład jest przyzwoity. Jak ktoś jeden raz użyje, to też nie przekreśla go to jako rodzica.

Niemniej długotrwały brak snu u dziecka jest sygnałem, że coś jest nie tak. Może dziecko się czegoś boi? Może jest coś o czym myśli przed snem? Może coś go silnie ekscytuje? Niestety nie dowiemy się tego, jeśli stwierdzimy, że takie problemu są zupełnie normalne, bo widzieliśmy to na reklamie i jest na to syrop.

Idąc tą drogą, przyczynimy się do wychowania ludzi, którzy mając lat dwadzieścia parę nie będą potrafili rozmawiać o swoich problemach i będą uważali, że na każdy problem jest odpowiednia tabletka lub syropek. Jak dla mnie ta wizja nie brzmi zachęcająco.

To oczywiście nie koniec.

Nie można się zgodzić? Czy jesteście tego pewni?

„Nie można zgodzić się z zarzutami, iż reklama propaguje rozwiązanie problemu ze snem u dziecka wyłącznie poprzez podawanie syropu czy też propaguje złe postawy wśród rodziców. Jest to jeden ze środków na taki problem, alternatywa dla innych sposobów, ale nie jest to preparat który ma zastąpić diagnozę i zamaskować przyczyny.”

W drugim akapicie napisałem jakie efekty dziecięcego braku snu są malowane w reklamie (przygnębienie, alienacja itp.). Nie dodałem jednak wtedy, że na koniec tych wszystkich Wcale-Nie-Strasznych-O-Czym-Tym-Mówisz efektów słyszymy:

„- Ale możesz temu zaradzić.”

Czyli jednak jest jakiś sposób, aby dziecko było szczęśliwe! Hurra! Jaki to magiczny sposób podawany jest w reklamie?

„- Podaj mu przed snem Tulleo.”

I przyznam wam, że chciałem to jakoś celnie skomentować, ale tak patrzę na to zdanie: „Nie można zgodzić się z zarzutami, iż reklama propaguje rozwiązanie problemu ze snem u dziecka wyłącznie poprzez podawanie syropu” i nie mam żadnego pomysłu, co więcej mógłbym dodać. Poza tym, że coraz bardziej jestem przekonany, że oglądaliśmy dwie różne wersje reklamy.

Niestety poszli jeszcze dalej.

Brak snu jest jak gorączka?

„Zasadne jest by wskazać, że taki tok myślenia spowodowałby, że reklamowane leki na gorączkę mogą sugerować, że rodzic zamiast pójść do lekarza, by poznać przyczynę wysokiej temperatury, która może towarzyszyć wielu dolegliwościom, poda dziecku środek przeciwgorączkowy. Są to bowiem produkty dostępne bez recepty.”

Tym tekstem osiągnęli już Mount Everest manipulacji i zimnego, czystego skur… (no tak, obiecałem tylko niewielką dawkę wulgaryzmów). Dlaczego? Bo zerknąłem sobie na przykładową reklamę leku na gorączkę (padło na tą) i wiecie jaka jest jedna, maluteńka, niemal niezauważalna różnica w tych reklamach? Otóż w reklamie leku na gorączkę słyszymy:

„Przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.”

I gdyby Tulleo miało taką samą informację, to ja bym słowem nie pisnął. Nawet jednym. Jednak tej informacji nie ma. I to porównanie jest zwykłą manipulacją, która po raz kolejny ma na celu wprowadzenie ludzi w błąd. To tylko dodatkowo pokazuje standardy i wartości jakimi kieruje się firma Aflofarm.

Ale lekarze przecież polecają!

„Dla przykładu chcemy także podkreślić, że w internecie znajdują się informacje o tym, że lekarze zalecają podawanie dzieciom syropów zawierających m.in. melisę, która jest jednym ze składników Tulleo.”

Otóż to. Macie całkowitą rację (czyżby po raz pierwszy?). Lekarze zalecają. Lekarze. Nie pani z reklamy poleca, nie pan Mietek spod budki, tylko człowiek, który wie co mówi, ma odpowiednią wiedzę i który bierze odpowiedzialność za swoje słowa. I ja bardzo proszę, niech sobie rodzice idą do lekarza i niech lekarz im powie, że to nic groźnego i mogą kupić Tulleo. Ba, ja sam nie miałbym z tym problemu, bo jak pisałem – do samego produktu zastrzeżeń wielkich nie mam. Mam natomiast wielki problem z tym, w jaki sposób się go sprzedaje.

Szkoda, że podobnych zastrzeżeń do moich nie miała Komisja Etyki Reklamy, która uznała reklamę za pełnowartościową i uznała wszystkie zarzuty za bezzasadne.

Co teraz?

Ja jestem w pełni świadom, że tak naprawdę powinienem walczyć z prawem, które pozwala suplementom diety na takie manipulacyjne techniki. Może kiedyś wyruszę z taką krucjatą, kto wie? Jednak w swojej naiwności wierzę bardziej w ludzką uczciwość, niż w sztywne regulacje prawne. I wierzę, że są firmy, które nawet jeśli prawo ich nie zmusi, to zaczną oznaczać swoje produkty, tak jak oznaczane są lekarstwa. W imię dobra dzieci, bo zwykła ludzka przyzwoitość tego wymaga. I liczę, że Aflofarm też to rozważy.

Oczywiście nie stanie się to samo, bo jak pokazała przygoda z Komisją Etyki Reklamy, nie są tym obecnie zainteresowani. Dlatego też o tym piszę otwarcie na blogu, a nie w liście do nich. Bo coś czuję, że firmy takie jak Aflofarm, które zbijają świetny interes na rodzicach wierzących w magiczną siłę tabletek i syropków (gdyby interes nie był świetny, skończyliby produkcję na Apetizerze, a oni zamiast tego wypuścili jeszcze Tulleo i ostatnio Limitki – następny w kolejce czeka pewnie Łejkapik, aby dziecko chętnie wstawało do szkoły), potrzebuję czegoś więcej niż szczerej prośby o zmianę swoich praktyk. Oni potrzebują zderzyć się z betonową ścianą, w postaci świadomych rodziców. Rodziców jawnie sprzeciwiających się traktowaniu każdego niepasującego do idealnego rodzinnego obrazka zachowania, jako problemu, na który istnieje cudowny syropek czy tabletka (może jeszcze syropek na naukę chodzenia czy naukę czytania?). Rodziców, którzy powiedzą „nie” takim nieetycznym praktykom. I osobiście wierzę, że jeśli będzie nas dość dużo, to w końcu coś się zacznie zmieniać. A nawet jeśli Aflofarm nie zmieni ostatecznie swojego podejścia, to może chociaż kilkoro ludzi zrezygnuje z ich produktów i to też da im do myślenia. Oby.

Prawa do zdjęcia należą do Joe.