Dyskryminacja

Zaczyna się już w najmłodszych latach.

Kiedy moja córka miała 3-4 latach, mogłem przebierać w najróżniejszych, dodatkowych zajęciach organizowanych przez Domy Kultury czy Miejskie/Gminne Ośrodki Sportu i Rekreakcji. Nauka tańca (hip-hop, balet, taniec nowoczesny, taniec towarzyski), śpiewu czy różnorakie zajęcia plastyczne. W razie potrzeby miałem możliwość korzystania z równie bogatej oferty prywatnych firm, ale w zasadzie nie było takiej konieczności.

Od tego czasu, troche minęło i córka dalej na różne zajęcia chodzi. O balecie zresztą ostatnio pisałem. Teraz chciałem wysłać też syna i okazuje się, że nie ma dla niego nic. None, nicht, nada. Znaczy oferta prywatnych firm jest równie bogata, co dla dziewczynek, bo zawiera zawody sportowe, piłkę nożną, koszykówkę i do tego dochodzi cała gama sportów walki (chyba tylko Krav Magi brakuje). Jeśli chodzi jednak o zajęcia organizowane przez publiczną administrację, z zasady dostępną dla wszystkich, to wychodzi, że dla dziewczynek, oferta zajęć pozalekcyjnych zaczyna się już od 3 lat, a dla chłopców dopiero od lat siedmiu. I nie jest to spowodowane brakiem zainteresowania, bo te prywatne firmy, całkiem dobrze sobie radzą.

Niby jest dyskryminacja kobiet (może jeszcze mam uwierzyć w globalne ocieplenie?), ciągnące za sobą parytety i inne niepoważne pomysły feministek, a z drugiej strony chłopcy dyskryminowani są już w dzieciństwie. Jak inaczej nazwać to, że zajęcia dla chłopców, są około pięć razy droższe od zajęć dla dziewczynek (przynajmniej u nas, zajęcia w domu kultury kosztują ok. 20-40zł, a w firmie prywatnej 100-200zł)? Może nie są to jakieś duże koszta, ale przy trójce dzieci, różnice są już zauważalne. 

Znacie podobne historie? Jak sobie poradziliście? Organizujecie coś samodzielnie czy raczej przy współpracy z urzędnikami?

Prawa do zdjęcia należą do Shawn Campbell.